Je innerlijke kind helen: 4 lessen uit mijn proces

23 februari 2020 | Je innerlijke kind

by Willemijn

Lees verder →

1 december 2019 | Inspiratie, Sidebar

Omgaan met verandering

by Willemijn

Moet dit nu? Waarom kan mijn leven nooit eens gewoon even rustig kabbelen? Ik wil dit nog niet ‘opgeven’. Ik heb nu geen zin in gedoe,…

24 november 2019 | Zelfliefde

5 waardevolle inzichten van mijn reis naar zelfliefde

by Willemijn

Een van mijn favoriete onderwerpen om over te praten: zelfliefde! Sinds het schrijven en uitbrengen van de zelfliefde gids (een proces dat voor mij ook één…

17 november 2019 | Boeken, Sidebar

Boekentips | mijn top 11 zelfhulpboeken

by Willemijn

De echte reis naar mezelf begon zo’n drie jaar geleden. Sinds die tijd ben ik ook gestart met het lezen van zelfhulpboeken in allerlei categorieën en…

10 november 2019 | Inspiratie

Antsje Abma over bewust ouderschap

by Gastblogger

Bewust ouderschap is iets waar ik de laatste tijd veel over nadenk en mee bezig ben, ondanks dat ik niet eens ouder ben en ook geen…

3 november 2019 | Je innerlijke zelf

Een half jaar dagelijks mediteren: mijn ervaring

by Willemijn

Ik schreef al eens eerder een blog over mediteren, want ik doe het al jaren, maar nu weet ik dat ik toen nog niet een glimpje…

27 oktober 2019 | Reismeisje

Marleen: Can I come over?

by Willemijn

Marleen Hoftijzer zegde haar huis op en ging op reis. Maar in plaats van in hostels te overnachten, vroeg ze locals ‘Can I come over?’ In…

23 oktober 2019 | Je innerlijke kind

Ik ben veilig, in mezelf

by Willemijn

Veiligheid, me veilig voelen. Vijftien jaar geleden wist ik nog niet dat dat de rode draad door mijn leven zou gaan worden. Al die jaren zocht…

20 oktober 2019 | Je innerlijke zelf, Reismeisje

Wies: mijn innerlijke reis

by Gastblogger

In mei 2018 besloot ik alles op te zeggen in Nederland en in mijn eentje naar Indonesië te vertrekken. Aangewezen op mijzelf, los van vastigheid of…

16 oktober 2019 | Inspiratie

Elke dag om 5 uur opstaan

by Willemijn

Toen de zomertijd inging in maart van dit jaar, besloot ik mezelf ook weer eens uit te dagen. Vroeg opstaan is altijd al mijn ding geweest….

13 oktober 2019 | Je innerlijke zelf

Je lichaam als kompas in je leven

by Willemijn

Ik weet nog goed dat ik járen zo ontzettend slecht was in het maken van keuzes. Ik was een enorme twijfelkont. In die tijd, wanneer ik…

Als ik eerlijk ben dan denk ik dat we allemaal wel

Als ik eerlijk ben dan denk ik dat we allemaal wel ‘opgevoed’ zijn met de onbewuste gedachte of het idee dat wat we voelen altijd aan de ander ligt. ‘Zij doet dat mij aan’ ‘Hij doet me pijn’ ‘Jij bent er niet voor me’

Ik was zelf ook de queen in het maken van verwijten, ik geef het eerlijk toe.

Maar weetje, wanneer je je altijd op de ander richt, gebeurt er niks in jezelf. Je grijpt die uitnodiging om zelf hierdoor te groeien niet aan.

Een ander kan je namelijk niks aandoen. Het gebeurt allemaal bij JOU van binnen. Jij denkt gedachten, jij geeft dingen een betekenis, jij hebt gevoelens.

Ik kan iets in jou teweeg brengen, in je aanraken, maar het zit bij JOU van binnen. Ik ben niet de oorzaak, ik ben misschien de aanleiding.

En ook al zijn mensen er niet voor je, doen ze onbeschoft tegen je, laten ze je in de steek of maken ze je boos of verdrietig; jij bent verantwoordelijk voor wat er speelt in jezelf. Jouw innerlijke kind heeft blijkbaar een hele hoop behoeften waar jij geen zorg voor draagt.

Wijzen naar een ander zorgt ervoor dat je even niet hoeft te voelen. En dat je niet naar jezelf hoeft te kijken.

Maar wat nou als je die moed wel hebt? Als je gewoon eens dagelijks in die spiegel gaat kijken? Alles bij jezelf gaat zoeken?

Dan kun je deze gedachten gaandeweg om gaan draaien:

Ik doe dat mezelf aan
Ik doe mezelf pijn
Ik ben er niet voor mezelf

Dan kom je erachter dat wat je een ander verwijt, je jezelf eigenlijk kunt verwijten. Hij houdt niet van me. Maar houd jij wel van jezelf?

Dan kom je erachter dat bijna alles een uitnodiging is om naar binnen te keren en daar de oplossing te zoeken.

Mensen zijn enkel een waardevolle spiegel voor je.

Geen uitgedachte post maar gewoon even recht uit m

Geen uitgedachte post maar gewoon even recht uit mijn hart (dat komt het altijd wel, maar je snapt me). Ik wil tegen je zeggen dat ik je zo moedig vind, en dat ik bewondering voor je heb. Dat je aan jezelf werkt. Dat je je bewustzijn vergroot. Dat je kiest voor groei. Dat je ervoor kiest om je echte zelf te leren kennen, en dat je al dat werk doet. Dat je ervoor openstaat om te leren, over jezelf, wat niet van jou is, wat je mag doorbreken of los kunt laten.

Door mijn story van gister met mijn vraag over je innerlijke kind overstroomde m’n inbox. Ik vind het zó mooi en bijzonder dat werken aan jezelf, helen, en het volgen van wat voor vorm van therapie, dat het inmiddels gewoon normaal is. Dat we daar open over durven zijn en met elkaar kunnen verbinden door over dat soort dingen te praten. Het algemene bewustzijn is zoveeel groter geworden, en wat mij betreft is het een super bijzondere tijd om hier op aarde te zijn.

Dus liefde voor jou. Ik vind je moedig, krachtig en mooi en ik zie je💛

Doorgaan wanneer je eigenlijk al hebt opgegeven • Dat deed ik afgelopen week. Ik had de zelfliefde groep namelijk opgegeven. Ik had alles van mezelf gegeven. Oké, bijna alles. Mijn lijf was moe, en ik was er voor dat moment wel oké mee. ‘Dit is het blijkbaar niet’, mensen willen niet aan zelfliefde werken.’ Toch wilde iets in mezelf doorgaan. Ik kon het idee niet loslaten. Mijn mind had opgegeven, mijn lijf eigenlijk ook, maar mijn hart niet. Ik wist ergens dat er nu iets anders van me gevraagd werd. Er werd gevraagd om op te staan. Om te staan voor waar ik in geloof. Om te staan voor wie ik ben. Om te gaan voor mijn dromen. Het leven vroeg van me: laat maar zien dat je bereid bent hier echt iets voor te doen. Niet halfslachtig een poging doen en dan concluderen ‘ik heb m’n best gedaan’, maar écht alles geven. Nog meer dan je denkt dat je eigenlijk kunt.

En nu achteraf snap ik waarom ik daar doorheen moest. Ik mocht weer groeien in een nieuwe versie van mezelf. Afgelopen week heeft in mezelf zo ontzettend veel veranderd.

Er zijn momenten in je leven waarin er van je gevraagd wordt om te pushen. Om door grenzen heen te breken. Om over dat randje te kijken. Om door te gaan, terwijl je eigenlijk al opgegeven had.

Dat klinkt allesbehalve liefdevol, en ik snap als je dat niet kunt rijmen met mijn ‘zelfliefde filosofie’, maar ik geloof dat het een niet zonder het ander kan. Soms vraagt het leven van je om eerst zelf op te staan, echt op te staan, voor het voor je in werking kan zetten wat je eigenlijk verlangt.

Luister naar die roep van je hart die je schreeuwt of fluistert dat je nog niet mag opgeven. Je hart weet wel wat de waarheid is. En eigenlijk denk ik dat je diep van binnen heel goed weet wanneer een situatie het één vraagt, het liefdevolle, weten wanneer het genoeg is, en wanneer het ander.

Zet door lief mens, op die momenten. Neem een stapje terug, rust een dag, raap jezelf bij elkaar en ga dan weer vooruit. Ga voor waar jij in gelooft. Je bent het aan jezelf verplicht om al die mooie dromen waar te maken😘

PS: en mocht het niet duidelijk zijn. JA! We zijn gestart met de groep! En ik ben zo dankbaar en happy💛

Er waren jaren in mijn leven waarin ik het verschr

Er waren jaren in mijn leven waarin ik het verschrikkelijk vond om in mijn eigen gezelschap te zijn. Alleen. In die jaren ging ik dat dan ook angstvallig uit de weg. Altijd onderweg, aan het werk of met vrienden.

Hoe anders is dat nu. Ik ben het meeste van de tijd alleen, en op de één of andere manier heb ik dat nodig in deze levensfase. Ik hou van het stille als ik thuis kom of ben. Van de ruimte. Van het gevoel dat alles er mag zijn.

Ik ontdekte eigenlijk recent pas waarom en schreef er een (openhartige) blog over💭Link in bio.

Misschien herken je jezelf in wat ik schrijf, misschien niet, maar zou het leuk vinden van je te horen na het lezen💛. Is alleen tijd ook zo belangrijk voor jou? Kun je je rust vinden in het alleen zijn?

10 weken lang werken aan de relatie met jezelf. Do

10 weken lang werken aan de relatie met jezelf. Doe je mee?

27 januari start ik met een zelfliefde support groep! Een unieke kans voor jou om je 10 weken lang te focussen op die relatie met jezelf, met mij als coach.

Hoe ziet dat eruit? Aan de hand van de hoofdstukken uit de zelfliefde gids gaan we in de groep aan de slag. Wekelijks is er een bepaald thema, we gaan challenges aan, er zijn coach momenten, Facebook lives en korte video’s.

Mijn intentie met de support groep: * dat jij je uniekheid gaat omarmen
* dat je liever en zachter voor jezelf wordt
* dat je meer innerlijke rust ervaart; van binnen naar buiten gaat leven * dat je je grenzen aan durft te geven
* dat je de lat wat lager durft te leggen
* dat je beter kunt voelen wat goed voor je is en daar voor durft te kiezen
* dat je steeds meer voelt dat je helemaal mag zijn zoals je bent
* dat je meer in je kracht staat

Achter de schermen ben ik al een paar weken bezig met voorbereiden en ik heb er zo ontzettend veel zin in! Ik voel aan alles dat dit enorm waardevol gaat zijn.

Is de zelfliefde groep nou een mooie stap voor je op dit punt in je leven/je proces dan zou ik het super leuk vinden je welkom te heten in de groep. Alle info vind je via de link in profiel.

Heb je vragen, twijfel je of dit iets voor je is, stuur me gerust een DM. Kletsen we daar even verder!✨

Heb ik dan nooit angsten wanneer ik iets nieuws do

Heb ik dan nooit angsten wanneer ik iets nieuws doe? Of stemmen in mijn hoofd die zeggen dat ik iets niet kan? Die vragen krijg ik regelmatig op de stukjes die ik post.

Natuurlijk wel. Ik kan zóveel dingen niet! Ik heb altijd stemmen in m’n hoofd. Maar ik heb ook áltijd een gevoel dat me verteld of iets in lijn ligt met wie ik ben en wie ik wil worden, een gevoel dat zegt dat een bepaalde stap het juiste is om te doen of niet. Nieuwsgierig zijn is iets wat ik heb moeten leren. Hoe zou dat zijn? Wat zou ik graag willen leren (wat ik nu totaal nog niet kan)? Waar zou ik me in willen ontwikkelen? Vragen vanuit mijn hart, niet vanuit mijn hoofd.

Dagelijks gaat dat zo; ik krijg een ingeving die zegt ‘doe dit!’ Of; ‘zou dit niet leuk zijn’? En daar luister ik dan naar. Ik vertrouw op die ingevingen. Betekent dat dat ik nooit faal? Nee natuurlijk niet. Maar falen is voor mij niet meer zo’n heel groot ding. Niet proberen wel.

Die negatieve stemmen in je hoofd zullen altijd blijven is mijn ervaring. Sommige mensen hebben de illusie dat ze pas veilig kunnen springen als er geen stemmen meer zijn, of geen weerstand meer is. Is het dan nog een uitdaging? Groei je er dan nog door?

Er zit al jaren een kleine versie van mezelf op mijn schouder die me er telkens aan herinnerd dat ik ooit een schim was van wie ik nu ben. Maar ik heb geleerd ermee samen te werken, en ik weet inmiddels precies het juiste tegen mezelf te zeggen op momenten dat ik normaal mezelf klein zou maken of zou gaan twijfelen.

Naast mijn favoriete bemoedigde woorden die ik mezelf toespreek, heb ik ook een omdenk manier die ik vaak gebruik: in plaats van dat ik zeg dat ik angstig of zenuwachtig ben zeg ik tegen mezelf ‘ik ben excited’. Ik heb er zin in. Is namelijk vrijwel hetzelfde gevoel..En in plaats van dat ik mezelf vraag: waarom doe ik dit ook alweer? Vraag ik mezelf: waarom ben ik er klaar voor? En dan noem ik op waarom ik datgene echt wel kan (focussen op je krachten). Werkt, echt✨

ZELFLIEFDE CHALLENGE » elke dag een mooie opdracht in je mailbox. Doe je mee?Aanmelden